Szukając informacji o południowej części naszego kraju, wcześniej czy później trafimy na hasło Państwo Muszyńskie. Czym ono było? Było to latyfundium (wielka posiadłość ziemska) należąca do biskupów krakowskich. Inaczej było nazywane kluczem muszyńskim, albo Biskupszczyzną. Początki tego "Państwa" sięgają okolic roku 1288, gdy Wysz Niegowicki zapisał biskupowi krakowskiemu, Pawłowi z Przemankowa Muszynę wraz z okolicznymi wioskami. Po krakowskim buncie wójta Alberta, który był popierany przez biskupa Muskatę, przeciwko Władysławowi Łokietkowi, dobra te zostały odebrane biskupowi i włączone do ziem królewskich. W 1391 r. Władysław Jagiełło oddał je bp Janowi z Radliczyc (Inna wersja mówi o roku 1448 i bp Zbigniewie Oleśnickim).
Według inwentarza z 1668 r. dobra biskupie dzieliły się na dwie grupy: popradzką, gdzie należały dwa miasta (Muszyna i Tylicz) i 16 wsi, oraz na dobra zaleśne, gdzie należało 19 wsi. Linia podziału biegła mniej więcej przez Krynicę.
Tuż przed I rozbiorem Polski, w 1770 r. tereny te oderwano od Polski i włączono do Węgier. W 1781 r. dobra te odebrano biskupom krakowskim i włączono do dóbr kameralnych rządu austriackiego, dochody z majątków przeznaczono na tzw. fundusz religijny.
W Państwie Muszyńskim większość mieszkańców była Łemkami, wyznania grekokatolickiego. W 1785 r. na 16885 mieszkańców, było tylko 1863 katolików rzymskich i 103 osoby wyznania mojżeszowego.
Złockie, które jest bohaterem dzisiejszego wpisu, zostało lokowane w 1580 r. przez Iwana Makowicę, na mocy przywileju bp Piotra Myszkowskiego.
Dawniej było sporą wsią, będącą nawet przez jakiś czas uzdrowiskiem. Obecnie jest częścią gminy Muszyna. Pozostałością po pierwotnych mieszkańcach tych terenów jest dawna cerkiew, obecnie używana jako kościół.
Świątynię wybudował niejaki Kondracz, w latach 1867-72, konsekracja miała miejsce w 1873 r.
Budowla nie ma charakteru łemkowskiego, bardziej naśladuje architekturę kościół katolickich. Jest orientowana, na planie krzyża. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, przy babińcu wieża słupowo- ramowa. Całość oszalowana poziomymi deskami. Dachy kalenicowe, kryte blachą, nad nawą wielka kopuła na ośmiobocznym bębnie.
W obszernym wnętrzu zachował się ikonostas autorstwa Antoniego i Michała Bogdańskich. Ściany w kolorze naturalnego drewna, tylko w prezbiterium malowidła z 1873 r. Na wschodniej ścianie nawy piękny, barokowy krzyż z XVIII w., pochodzący ze starszej cerkwi w Złockiem. Wokół cerkwi wieniec drzew, po południowej stronie świątyni jest cmentarz.
Zapraszam znów!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz