U świętego Michała

Anioły są całkiem samotne
zwłaszcza te w Bieszczadach
w kapliczkach zimą drzemią
choć może im nie wypada.

Anioły bieszczadzkie
bieszczadzkie anioły
dużo w was radości
i dobrej pogody

Bieszczadzkie anioły
anioły bieszczadzkie
gdy skrzydłem cię trącą
już jesteś ich bratem

Jest w Bieszczadach taka wioseczka przy drodze z Ustrzyk Dolnych do Górnych. Obecnie wszystkich mieszkańców liczy 180. A tuż przed II wojną światową było ich ponad 600 - grekokatolików, żydów i katolików - kolejność nie przypadkowa. Nazwa pochodzi od smoły - prawdopodobnie istniała tu kiedyś osada smolarzy - wytwórców smoły z wypału drewna. Gdzieś około 1530 r. powstała parafia i cerkiew - wtedy jeszcze prawosławna, po unii lubelskiej - greckokatolicka. Ciekawostką jest to, że Smolnik był jednym z pierwszych miejsc na świecie, gdzie na masową skalę wydobywano ropę naftową - kopalnie istniały tu przed 1884 r. Tu też powstał pierwszy tartak parowy w Bieszczadach.

Po II wojnie wieś trafiła do ZSRR, dopiero w wyniku korekty granic wróciła do Polski w 1951 r., jednak bez ludności - osadzili się we wsi Hawriłowka w okręgu chersońskim. Do lat 60 XX wieku zabudowania wsi zniknęły z powierzchni ziemi, z wyjątkiem drewnianej cerkwi, pochodzącej z 1791 r. - czwartej z kolei świątyni we wsi. Obecny Smolnik przesunął się na północ, dzięki czemu cerkiew stoi samotnie, na wzniesieniu nad drogą.

Cerkiew w Smolniku jest jedną z trzech w Polsce i jedyną w Bieszczadach zachowaną cerkwią w stylu bojkowskim. Bojkowie byli grupą etniczną górali pochodzenia rusińsko - wołoskiego. Posługiwali się jednym z dialektów języka rusińskiego, zamieszkiwali Karpaty Wschodnie od Bieszczad aż po Gorgany. Praktycznie w całości po wojnie zostali przesiedleni na wschód. 

Powstała pod wezwaniem św. Michała, obecnie jest to kościół filialny rzymskokatolicki p.w. Wniebowzięcia NMP.
Budowla konstrukcji zrębowej, z opasaniem na rysiach. Cerkiew jest orientowana, trójdzielna, każda z części przykryta jest dachem namiotowym z załomem, dachy zwieńczone makowicami. Wszystkie części są zbudowane na planie kwadratu. Nawa jest większa od sanktuarium i babińca. We wnętrzu sanktuarium i nawy kopuły zrębowe z załomem, nawowa z krzyżowym stężeniem, w babińcu sklepienie kolebkowe. W zachodniej części chór śpiewaczy. 

Z dawnego wyposażenia cerkwi przetrwała do dziś ikona Wniebowzięcia Bogarodzicy z 1748 r. W górnej części ściany ikonostasowej polichromia ścienna z wizerunkami proroków, pochodząca z końca XVIII w. Reszta wyposażenia jest w Łańcucie lub we Lwowie.

W świątyni współczesne żyrandole, wykonane z rogów.

Na poniższym zdjęciu widać opasanie - ten dach w połowie wysokości oraz rysie - belki ścienne, które stopniowo wydłużane podpierały daszek. 

Wejście do cerkwi.

Do poczytania :)